"New Oblivion: Remake -uiterlijk, Remaster -gameplay"

Toen Bethesda eerder deze week de vergetelheid onthulde, was het een lust voor het oog. De reis van 2006 door Tamriel, ooit bekend om zijn eigenzinnige, aardappelgezicht personages en wazige graslanden met lage resolutie, is tot nu toe omgezet in het meest visueel verbluffende Elder Scrolls-spel. Nadat ik in het verleden talloze HD -revisies had gezien, werden mijn verwachtingen voor remasters getemperd - geamen als Mass Effect Legendary Edition en Dark Souls Remastered Diverig van hun Xbox 360 -oorsprong. Toch was de aanblik van de keizerlijke stad, nu weergegeven in Unreal Engine 5 met Ray Tracing, niets minder dan adembenemend. Het heeft niet alleen visuele verbeteringen, maar het bevat ook opgewaardeerde gevechten, RPG -systemen en talloze andere verfijningen. Gezien deze uitgebreide wijzigingen, vroeg ik me aanvankelijk af of Bethesda en virtuo's hun project verkeerd hadden genoemd. Zou dit echt gewoon een remaster kunnen zijn, of is het nauwkeuriger een remake ?

Het blijkt dat ik niet de enige was met deze gedachte. Fans en zelfs Bruce Nesmith, de senior game -ontwerper op de originele Oblivion , hebben gesuggereerd dat "Remaster" de reikwijdte van het project misschien niet volledig inkapselt. Maar na het duiken in het spel gedurende enkele uren, werd het duidelijk dat hoewel Oblivion Remastered eruit ziet als een remake, het fundamenteel speelt als een remaster.

De redenen achter het remake-achtige uiterlijk zijn eenvoudig: Virtuo's hebben 'elk actief helemaal opnieuw' herbouwd. Van de bomen tot de zwaarden tot de afbrokkelende kastelen, alles wat je op het scherm ziet is gloednieuw. Deze revisie voldoet niet alleen aan moderne grafische normen, maar overtreft ze ook met prachtige texturen, verbluffende verlichting en een nieuw fysica -systeem dat de gamewereld realistisch beïnvloedt bij elke pijl- en wapenstaking. Ondanks de visuele transformatie blijven de NPC's de bekende gezichten uit 2006, zij het met volledig nieuwe modellen. Dit is een monumentale inspanning die bedoeld is niet om een ​​nostalgisch geheugen te herscheppen, maar om een ​​spel te leveren dat voldoet aan de hoge normen van 2025. Als ik dit vóór de geruchten van de remaster had gezien, zou ik het misschien hebben aangezien voor *The Elder Scrolls 6 *.

De verbeteringen gaan verder dan visuals. Combat voelt responsiever, waarbij zwaardspel niet langer doet denken aan duelleren met een ballon. De camera van de derde persoon bevat nu een functionele reticule en elk menu van de Quest Journal naar de Lockpicking- en Persuasion-minigames heeft een nieuwe interface gekregen. Het oorspronkelijke nivelleringssysteem, vaak bekritiseerd, is vervangen door een meer intuïtieve hybride van de vergetelheid en de systemen van Skyrim . Sprinting, een langverklaarde functie, is eindelijk toegevoegd. Met zulke uitgebreide visuele en gameplay -verbeteringen is het verleidelijk om het een remake te labelen.

Als ik Oblivion Remastered had gezien voor de geruchten, zou ik het misschien hebben aangezien voor de Elder Scrolls 6 . De kern van de zaak ligt niet in technologie of reikwijdte, maar in semantiek. De gaming -industrie mist duidelijke definities voor "remake" en "remaster", wat leidt tot verwarring. Rockstar's "definitieve editie" remasters van de Grand Theft Auto -trilogie behouden bijvoorbeeld de blocky look van PlayStation 2 -games met bijgewerkte texturen en verlichting. De crash Bandicoot N. Sane Trilogy , ook wel een remaster genoemd, heeft daarentegen geheel nieuwe activa en ziet eruit als een moderne game. De term "remake" is nog vaager: Shadow of the Colossus and Demon's Souls van Bluepoint wordt opnieuw opgebouwd, maar blijven trouw aan hun originelen, terwijl Resident Evil 2 vasthoudt aan zijn oorspronkelijke structuur maar de gameplay opnieuw ontwerpt. Final Fantasy 7 remake en wedergeboorte nemen nog grotere vrijheden met ontwerp, script en verhaal. Ondanks het feit dat ze remakes zijn geëtiketteerd, delen deze games weinig gemeen.

Historisch gezien werd een spel herbouwd in een moderne motor als een remake beschouwd, terwijl een remaster upgrades in de oorspronkelijke technologie betrokken was. Deze definities raken echter verouderd. Een meer huidige definitie kan een remaster classificeren als een grafische revisie die het ontwerp van de originele game behoudt met kleine gameplay -verbeteringen, terwijl een remake een compleet herontwerp inhoudt. Volgens deze standaard kan Demon's Souls en Metal Gear Solid: Delta worden gezien als remasters, waarbij de term "remake" wordt gereserveerd voor games die een nieuwe kijk op oude ideeën bieden.

Nieuwe verlichting, bont en metalen effecten zijn slechts het begin van de veranderingen in de vergetelheid geremastered . Afbeeldingskrediet: Bethesda / Virtuo's

Gezien deze definities is Oblivion Remastered toepasselijk genoemd. Terwijl de nieuwe activa en Unreal Engine 5 Ray Tracing het er gloednieuw uit laten zien, blijft de kern hetzelfde. Zoals Bethesda verklaarde: "We hebben naar elk deel gekeken en het zorgvuldig opgewaardeerd. Maar bovenal wilden we nooit de kern veranderen. Het is nog steeds een spel uit een vorig tijdperk en zou als één moeten voelen."

De essentie van dat vorige tijdperk is overal duidelijk. Het zit in de laadschermen achter elke deur, de verwarrende overtuiging -minigame die verbijsterend blijft ondanks de interface -upgrade, en de simplistische stadsontwerpen die lijken op podiumsets. De NPC's bewegen nog steeds onhandig en praten met een gebrek aan finesse, en gevechten, ondanks verbeteringen, voelt zich los. De game behoudt zijn karakteristieke bugs en glitches, bewaard om de eigenzinnige charme van het origineel te behouden.

Slechts enkele maanden geleden toonde Obsidiaan een futuristische visie op elementen van de oudere rollen . De gevechts- en exploratiesystemen maken het verbetering van de vergetelheid door vergelijking. Toch biedt Oblivion Remastered nog steeds veel in 2025. De magische wereld, gevuld met mysteries en eigenaardigheden, behoudt zijn allure. De ambitie achter zijn dynamische goblin -oorlogen en boeiende missies is nog steeds sterk en biedt een verfrissend gevoel van spelersvrijheid in vergelijking met de meer begeleide ervaringen van recente games. De dialoog mist echter finesse en zijn systemen en niveauontwerp voelen gedateerd aan. Een echte remake zou deze elementen hebben gemoderniseerd, maar Oblivion Remastered gaat over het herbeleven van het verleden.

Wat denk je dat de nieuwe vergetelheid is? ------------------------------------------

Het is een remake. Het is een remaster. Het is iets anders en we hebben er een nieuw woord voor nodig.

ANTWOORDSEE RESULTATENVIDEO Games lenen vaak terminologie van andere media. In film zijn remakes nieuwe producties met nieuwe casts, bemanningen, scripts en sets, terwijl remasters bestaande films verbeteren om aan moderne visuele normen te voldoen. Zelfs met 4K -restauraties blijven klassiekers als * Jaws * en * The Godfather * onmiskenbaar producten van hun tijd. * Oblivion* is vergelijkbaar: het duwt de visuele kwaliteit tot de limiet en herschept zijn "buitenkant" in een nieuwe motor, maar blijft een product van de 2000s in de kern. Alex Murphy, uitvoerend producent bij virtuo's, vergeleek het met "de Oblivion -game -engine als de hersenen en Unreal 5 als het lichaam. De hersenen drijven de hele wereldlogica en gameplay aan en het lichaam brengt de ervaring tot leven waar spelers bijna 20 jaar van houden."

Oblivion Remastered is precies wat zijn naam suggereert, en dat moet de prestaties ervan niet verminderen. In plaats van te debatteren of het een remake is, moeten we het gebruiken als de benchmark voor remasters van andere grote AAA -bedrijven. Dit is het niveau dat Mass Effect Legendary Edition had moeten bereiken, en wat Grand Theft Auto: de trilogie had moeten zijn gericht, in plaats van zich een geldgreep te voelen. Oblivion Remastered is een werk van liefde, die eruit ziet als een remake gemaakt door gepassioneerde handen maar spelen als een remaster bewaard door toegewijde fans. Dat is precies hoe het zou moeten zijn.