Doom's Combat Evolution Mirms Modern Metal Music Trends

De Doom -serie is al lang verweven met de pulserende ritmes van metalmuziek. Alleen een fragment van zijn iconische soundtracks of een glimp van zijn kenmerkende demonische beelden roept onmiddellijk de essentie van metaal op. De esthetiek van de game, boordevol vlammen, schedels en helse wezens, weerspiegelt de theatrale flair van een Iron Maiden -concert. Terwijl Doom is geëvolueerd tijdens zijn 30-jarige geschiedenis, is de verbinding met metalmuziek gegroeid, waarbij zowel de gameplay als de soundtrack zichzelf continu opnieuw uitvinden. Uit zijn thrash metal wortels in de vroege jaren '90 heeft Doom zich gewaagd door verschillende metalen subgenres, met als hoogtepunt de moderne metalcore-intensiteit van Doom: The Dark Ages.

Toen Doom in 1993 voor het eerst op het toneel barstte, werd de soundtrack sterk beïnvloed door de thrash metalreuzen van de late jaren '80 en vroege jaren 90. John Romero, een van de mede-makers van Doom, heeft openlijk de impact van bands als Pantera en Alice in ketens erkend. Deze invloed is voelbaar in sporen als "Untitled", gebruikt voor de E3M1: Hell Keep Level, die Pantera's "Mouth of War" riff weerspiegelt. De bredere Doom -soundtrack vangt de essentie van thrash, die doet denken aan Metallica en Anthrax, die spelers door Mars 'gangen stuwt met een gevoel van urgentie en intensiteit verwant aan de baanbrekende gameplay van Romero. De tijdloze score van componist Bobby Prince vormt perfect een aanvulling op het meedogenloze gunplay van de game.

DOOM: The Dark Ages - Gameplay Screenshots

6 afbeeldingen

Al meer dan tien jaar bleven de muziek en gameplay van Doom nauw op elkaar afgestemd, met het tempo van zijn kogels die overeenkomen met de snelheid van zijn versnipperende soundtrack. In 2004 heeft Doom 3 echter een gewaagde stap gezet in het horrorgebied van de overleving, met nieuwe gameplay -mechanica en een langzamer, meer opzettelijk tempo. Deze verschuiving vereiste een nieuwe muzikale richting en haalde inspiratie van bands als tool. Het hoofdthema van Doom 3 kan gemakkelijk passen op het album "Lateralus" van Tool, met zijn complexe tijdshandtekeningen en griezelige soundscape die perfect bij de horror-geïnfuseerde sfeer van de game past. Hoewel aanvankelijk controversieel, betekende de experimentele benadering van Doom 3, inclusief de unieke soundtrack, een aanzienlijk afwijking van de traditionele stijl van de serie.

Na een lange onderbreking keerde Doom in 2016 terug met een volledige revisie, waarbij hij de hectische energie van zijn voorganger uit 1993 omarmde. Onder leiding van Marty Stratton en Hugo Martin, Doom 2016's soundtrack, gemaakt door Mick Gordon, resoneerden met de progressieve en ritmisch intense stijl van het Djent Subgenre. De sub-bas frequenties van de score en witte ruis creëerden een viscerale, hartverscheurende ervaring, die de snelle actie van de game aanvullen. De soundtrack van Doom 2016 is geprezen als een van de meest iconische gaming, waardoor een hoge lat is gelegd voor zijn vervolg.

Doom Eternal, vrijgegeven in 2020, zag Gordon terugkeren, maar de creatie van de soundtrack was beladen met complicaties, wat resulteerde in een mix van zijn werk en anderen. De score boog zich verder in het metalcore -genre en weerspiegelde de heersende metalen trends van de late jaren 2010 en begin 2020. De invloed van Gordon is duidelijk, met de soundtrack met geëvolueerde versies van zijn eerdere werk, naast elementen die doen denken aan bands als Bring Me the Horizon en Architects. De muziek van Doom Eternal, hoewel nog steeds zwaar, introduceert lichtere momenten die de nieuwe platform- en puzzelelementen van de game weerspiegelen.

Nu, Doom: The Dark Ages belooft deze erfenis van evolutie voort te zetten. De game wordt in de recente Xbox -ontwikkelaar Direct getoond en introduceert nieuwe gevechtsmechanica, wat suggereert dat een soundtrack nodig is die overeenkomt met de intensiteit en veelzijdigheid. De nieuwe componisten, afwerking van beweging, lijken te putten uit een breed scala aan metaalinvloeden, waarbij de ruwe energie van banden wordt gecombineerd, zoals losgeklopt met de klassieke thrash -geluiden van de originele DOOM. De gameplay van de Dark Ages, met een langzamere gevechten en elementen met meer dan levenslange elementen zoals Mechs en Dragons, vereist een soundtrack die zowel zwaar als wendbaar kan zijn.

Zoals DOOM: The Dark Ages blijft zich ontwikkelen, het is duidelijk dat ID -software voortbouwt op de rijke geschiedenis van de serie terwijl hij nieuw territorium verkent. De opname van mythologische wezens en gigantische mechs weerspiegelt de bereidheid van het spel om te innoveren, net als de omhelzing van de moderne metal scene van verschillende invloeden. Met DOOM: The Dark Ages kunnen fans uitkijken naar een spannende mix van klassieke Doom -elementen en nieuwe innovaties, onderstreept door een soundtrack die belooft zowel een knipoog naar het verleden als een sprong in de toekomst te zijn.